Edo Stukje,
de man en het paard

Edo Stukje, de man

Bericht op de website van een Groningse buurt:
Op vrijdag 8 november 2013 is Edo Anno Stukje, uitbater van café Bolhuis, overleden. Sinds begin van het jaar was zijn gezondheid verslechterd en nu is hij op 67-jarige leeftijd in een verzorgingshuis in Zuidhorn overleden.
Edo Stukje heeft het café vanaf 1981 gerund (ruim 30 jaar !!) en het was een geliefde pleisterplek van een een vaste groep klanten uit de hele stad en daarbuiten. Die band van de bezoekers met het Edo en zijn café bleek ook toen enkele jaren geleden in een gezamenlijke actie het etablissement door een aantal vrijwilligers is opgeknapt en geverfd. Het is wel altijd een bruine kroeg gebleven met een sportieve inslag mede vanwege de belangstelling daarvoor van Edo. Hij heeft ook een eigen renpaard gehad (naam ook Edo Stukje) en was sponsor en fan van voetbalvereniging GRC en korfbalclub Nic.

Hieronder het "In Memoriam" geschreven door Ruud Stoop na het overlijden van Edo Stukje, gepubliceerd op www.drafsprt.nl op 13 november 2013.

Edo Stukje, de man en het paard

Met het veel te vroege overlijden van Edo Stukje, uitbater van Groningse café Bolhuis aan de Paterswoldseweg en de markante eigenaar van de draver Edo Stukje, is het goed even aandacht te schenken aan ‘man en paard’. Een ruin die overigens niet door de caféhouder zelf was gefokt.

Hij kocht de draver namelijk als zeven weken oud veulentje en toen heette het dier al Edo Stukje. Het paard was trouwens wel degelijk vernoemd naar de Groninger. Fokker Pebe Bandringa, stamgast in het etablissement van Stukje, vernoemde het dier naar hem, een beetje geholpen door de wetenschap dat de naam met een E moest beginnen. Overigens wilde Edo Stukje vooral een paard omdat Henk Venema (ex-leerling bij Arend de Wrede) een beetje bij de sport betrokken wilde blijven.

Edo Stukje kwam via Wim Hamming op het pad van zijn naamgenoot, terwijl hij eigenlijk een andere draver op het oog had. Hamming was net één dag eigenaar van het paard en vervolgens kwam de koop snel tot stand. “Maar wanneer Bandringa hem geen Edo Stukje had genoemd, was het nooit mijn paard geworden.”

Het bleek een verdienstelijke investering, want de draver boekte regelmatig successen met pikeur en trainer Frank Westerveld, hoewel die in de beginfase van de loopbaan van Edo Stukje nog in dienst was bij Arend de Wrede.

De eigenaar kwam altijd kijken bij zijn vierbenige naamgenoot, samen met een bataljon stamgasten. En zenuwachtig was hij al even vaak. “Tijdens de koers kijk ik nergens anders naar dan naar mijn paard. Man, ik rook wel een pakje sigaretten per koersavond. Nee, gokken doe ik nooit op Edo Stukje, uit bijgeloof niet”, liet hij zich ooit eens ontvallen. Van zijn stamgasten kreeg hij een dasspeld met een hoefijzer na Edo Stukje zijn eerste overwinning: op 21 juli 1991 in Drachten.

De zeldzame keren dat de eigenaar (die in 1994 nog voor vrij entree meetings in Groningen zorgde) er niet bij was had hij een goede reden. Zoals in 1993, toen Stukje (de eigenaar dus) gekroond werd tot prins Edo de Eerste van de Groninger carnavalsvereniging De Poelepadders Alaaf. Hij diende een bezoek af te leggen aan de carnavalsvierders van Kloosterburen. En miste dus de winst van Edo Stukje met Frank Westerveld in een koers over 5140 meter (!) in Wolvega. “’s Avonds tegen half negen werd er naar Kloosterburen voor mij gebeld. Ik dacht eerst dat er iets met de zaak was, omdat de koers later zou worden verreden. Ik sloeg in één keer dicht. Maar het bleek dat de wedstrijd toch al was verreden en dat mijn paard Edo Stukje had gewonnen. Je kunt je voorstellen dat we daarna drie keer alaaf voor het paard hebben geroepen. Kerel, we hebben de hele zaterdagavond feestgevierd. We moesten 's avonds om elf uur nog in Zuidlaren zijn en later zijn we in het café nog doorgegaan”, liet hij in de lokale pers weten.

Edo Stukje draafde voor zijn eigenaar 87.000 gulden bijeen. Vlak na een tijd dat Groningen nog steevast door duizenden mensen werd bezocht en het Stadspark een bloeiperiode kende. “In de jaren tachtig was het hier nog elke zondag raak. Het café ging om tien uur open, even later kwamen de liefhebbers van de sport hier voor een bakkie. Aan het begin van de avond, na de race, werd er stevig gedronken en gepraat over de koersen”, zei Stukje tien jaar geleden in het Groninger Dagblad.

Het zou hem ongetwijfeld goed doen als iets van die tijd weer terug mocht keren…

Edo Stukje, het paard
(we zoeken nog een foto)